Chuy bleek een plaats met heel veel winkels te zijn. Doordat de stad op de grens met Brazilië ligt zijn de winkels namelijk belasting vrij. In het midden van de stad ligt een weg en de ene kant van de weg is Uruguay en de andere kant Brazilië. Chuy ziet er niet zo mooi en aan de Braziliaanse kant is het helemaal erg. Dit is ook de eerste keer in Uruguay dat ik een onveilig gevoel had op straat. Hoewel er niets bijzonders gebeurde. We hebben hier de tijd vooral doorgebracht in de winkels, waarbij de winkels met de grote borden belastingvrij de duurste bleken te zijn.
We verbleven in een hotel met de naam nieuw hotel plaza, meer er was niet veel nieuws aan het hotel. Alles was behoorlijk oud en je kon zien dat het warme water in de badkamer later was aangelegd (buis over de vloer). De badkamer overstoomde ook als je een douche nam, want blijkbaar was niemand op het idee gekomen om een afvoer te installeren in de douchebak. Er was een gat gemaakt in de douchebak zodat het water naar een putje in de badkamer vloer kon stromen. Verder was het hotel wel in orde.
De volgende dag moesten we aan onze terugreis naar Colonia gaan beginnen. We hoopte in eerste instantie dit via de stad Punta del Este (decadent beach resort) te doen, maar helaas waren de bustijden niet gunstig. We zouden de bus namelijk om 5:00 's ochtends of 18:00 moeten nemen, 5 uur vonden we te vroeg en als we om 18 uur zouden gaan hadden we geen tijd om iets te zien in Punta del Este. We kozen er dus maar voor een bus te nemen naar Montevideo. Het was een flinke rit van Chuy naar Montevideo, als ik het me goed herinner een uur of 6. Om het laatst van de rit werd het wat minder. De toilet in de bus begon namelijk vreselijk te stinken en de ramen van de bus konden niet open. Gelukkig waren we toen al in Montevideo en was het niet zo heel ver meer dan de busterminal.
De busterminal in Montevideo is trouwens enorm groot en is naast de busterminal ook een volledig winkelcentrum. We besloten daar eerst iets te eten en vervolgens direct door te reizen naar Colonia, waar we 's avonds om en uur of 10 aankwamen.
dinsdag 28 april 2009
La Paloma
La Paloma is een echte vakantie plaats en een groot verschil met de stad Rocha. Bij aankomst kon je dat meteen al merken aan de mooie moderne busterminal die net buiten het stadje in een dennebos gebouwd was. We hadden nog niets geboekt dus in de busterminal maar meteen bij de toeristen informatie balie gevraagd waar we de hotel konden vinden. Er bleken verschillende hotels binnen loopafstand te zijn, dus we gingen weer snel verder.
Al vrij snel vonden we een hotel met vrije kamers dat betaalbaar en in orde was. Dit is ook het eerste hotel dat ook een restaurant had. Overigens werd het restaurant niet alleen door gasten van het hotel gebruikt.
We waren met Pasen in La Paloma en deze plaats beviel wel goed. Alles ziet er mooi uit en de stranden en de oceaan zijn geweldig hier. Om een beetje tot rust te komen besloten we hier nog een extra nacht verblijven. De volgende dag bleek dat Pasen toch wel het einde van het seizoen is in Uruguay. Het stadje was een stuk rustiger geworden en verschillende restaurants en winkels sloten hun deuren. Het is opzich jammer dat er maar heel weinig mensen hier het hele jaar door wonen. Verder deerde ons de rust niet, we hebben het stand bezocht en de vuurtoren beklomen. Het strand was erg mooi en de oceaan helder blauw. De vuurtoren beklimmen was nog een avontuur. De beklimming begon met een hele smalle trap zonder leuningen, er konden ook geen leuningen zijn, want dan paste de forsere medemensen er niet meer door denk ik. Gelukkig was er wel de muur om enige steun te verlenen. Op dat moment hoopte ik niet dat die smalle trap helemaal tot boven zou gaan, gelukkig was dat ook niet zo. Op een gegeven moment kwamen we op een verdieping en vandaar af was een bredere trap naar boven. Aan het eind van deze trap was nog een onaangename verrassing, het laatste stukje naar boven was een soort ladder. We hebben de ladder toch maar beklomen, anders kon je niet op het buiten platform rond de vuurtoren komen. Eenmaal boven hadden we een mooi uitzicht en was het de moeite van het beklimmen waard.
De volgende dag gingen we direct verder naar Chuy, een stadje op de grens van Uruguay en Brazilië. Helaas hadden we onderweg geen tijd om de kleine plaatjes zoals Punta del Diablo te bezoeken. Wel hebben we ze vanuit de bus gezien. De kleine kustplaatjes in Rocha zijn zekere mooie vakantie oorden, maar in de winter woont er bijna niemand.
Al vrij snel vonden we een hotel met vrije kamers dat betaalbaar en in orde was. Dit is ook het eerste hotel dat ook een restaurant had. Overigens werd het restaurant niet alleen door gasten van het hotel gebruikt.
We waren met Pasen in La Paloma en deze plaats beviel wel goed. Alles ziet er mooi uit en de stranden en de oceaan zijn geweldig hier. Om een beetje tot rust te komen besloten we hier nog een extra nacht verblijven. De volgende dag bleek dat Pasen toch wel het einde van het seizoen is in Uruguay. Het stadje was een stuk rustiger geworden en verschillende restaurants en winkels sloten hun deuren. Het is opzich jammer dat er maar heel weinig mensen hier het hele jaar door wonen. Verder deerde ons de rust niet, we hebben het stand bezocht en de vuurtoren beklomen. Het strand was erg mooi en de oceaan helder blauw. De vuurtoren beklimmen was nog een avontuur. De beklimming begon met een hele smalle trap zonder leuningen, er konden ook geen leuningen zijn, want dan paste de forsere medemensen er niet meer door denk ik. Gelukkig was er wel de muur om enige steun te verlenen. Op dat moment hoopte ik niet dat die smalle trap helemaal tot boven zou gaan, gelukkig was dat ook niet zo. Op een gegeven moment kwamen we op een verdieping en vandaar af was een bredere trap naar boven. Aan het eind van deze trap was nog een onaangename verrassing, het laatste stukje naar boven was een soort ladder. We hebben de ladder toch maar beklomen, anders kon je niet op het buiten platform rond de vuurtoren komen. Eenmaal boven hadden we een mooi uitzicht en was het de moeite van het beklimmen waard.
De volgende dag gingen we direct verder naar Chuy, een stadje op de grens van Uruguay en Brazilië. Helaas hadden we onderweg geen tijd om de kleine plaatjes zoals Punta del Diablo te bezoeken. Wel hebben we ze vanuit de bus gezien. De kleine kustplaatjes in Rocha zijn zekere mooie vakantie oorden, maar in de winter woont er bijna niemand.
De stad Rocha
Vanuit de busterminal in Piriapolis was geen directe bus te vinden naar de stad Rocha. We moesten een bus nemen naar Pan de Azucarar, een klein stadje dat een belangrijk knooppunt in het busnetwerk bleek te zijn. Van daaruit konden we weer een bus nemen naar de stad Rocha. Dit is de hoofdstad van het departement Rocha, maar er wonen slechts 26 duizend mensen.
De stad Rocha veel een beetje tegen, alles zag er oud en vervallen uit. Wel vonden we een mooi park aan de rand van de stad, wat verrassend dicht bij het centrum was. In Rocha verbleven we in het hotel municipalidad, het gemeentelijke hotel. Het was niet een heel mooi hotel, maar wel erg goedkoop. Verder werkte alles wel na behoren, dus dat viel weer mee. De stad Rocha was in iedergeval niet zo mooi en ligt ook niet aan de kust.
De volgende dag gingen we weer verder naar La Paloma, de eerste kustplaats van het departement Rocha.
De stad Rocha veel een beetje tegen, alles zag er oud en vervallen uit. Wel vonden we een mooi park aan de rand van de stad, wat verrassend dicht bij het centrum was. In Rocha verbleven we in het hotel municipalidad, het gemeentelijke hotel. Het was niet een heel mooi hotel, maar wel erg goedkoop. Verder werkte alles wel na behoren, dus dat viel weer mee. De stad Rocha was in iedergeval niet zo mooi en ligt ook niet aan de kust.
De volgende dag gingen we weer verder naar La Paloma, de eerste kustplaats van het departement Rocha.
zondag 19 april 2009
Piriapolis
Vanuit Parque de la Plata wilde we verder naar Piriapolis een groter stadje gelegen in het volgende departement / provincie Maldonado. Dit gebied behoort niet meer tot de Costa de Oro.
Het bleek niet mogelijk te zijn om direct van Parque de la Plata een bus te nemen naar Piriapolis, we moesten eerst terug naar Atlantida. In Atlantida bleek ook gene busterminal aanwezig te zijn en we moesten op de bus wachten bij een bushokje langs de snelweg. Helaas zoefde alle bussen in de richting van Piriapolis ons voorbij. Voor de zekerheid vroeg Karina toch maar aan iemand die ook op de bus stond te wachten of dit wel de goede lokatie was. Het bleek inderdaad de goede lokatie te zijn, maar de man vertelde dat het een soort lotterij was om de juiste bus aan te houden. Het is namelijke vrijwel onmogelijk om de bestemming van de bus te lezen voordat het te laat is om de bus aan te houden en al helemaal niet of het een directe bus is of een bus die stopt in Atlantida. Ongevraagt probeerde de man alle bussen die in de richting van Piriaplos gingen aan te houden voor ons, wat erg aardig was. Na een tijdje was het uiteindelijk gelukt een bus aan te houden, maar helaas moesten we weer staan. Later lukte het gelukkig om een zitplaats te bemachtigen.
Na aangekomen te zijn in de busterminal van Piriapolos gingen we opzoek naar het hostel of hotel. Er waren zat hotel te vinden maar de prijzen waren fors. Uiteindelijk vonden we een 2 sterren hotel op de boulevard, wat waarschijnlijk het duurste hotel was waar we verbleven deze vakantie.
In Piriapolis begint de kust meer oceaankust te worden. De golven zijn er hoger en water helderder. We vonden Piriapolis een erg mooi stadje, het is een echte toeristische trekpleister met mooie stranden aan de boulevard. De stranden waren alleen vrij klein. De prijzen voor huizen en land zijn hier een stuk hoger dan aan de Costa de Oro. We hebben hier verder niet gezocht naar huizen of land.
Het hotel bleek niet al te best te zijn, ondanks de hogere prijs. Het warme water bleek niet te werken, de tv stoorde, en in het bed kon je de planken onder het matras goed voelen. Het ontbijt bleek te bestaan uit aangebrande toast met boter en/of jam. Hoewel het hotel dus niet al te best was hebben we ons wel goed kunnen vermaken in Piriapolis.
Vanuit Pririapolis gingen we weer verder naar de stad Rocha in het departement Rocha.
Het bleek niet mogelijk te zijn om direct van Parque de la Plata een bus te nemen naar Piriapolis, we moesten eerst terug naar Atlantida. In Atlantida bleek ook gene busterminal aanwezig te zijn en we moesten op de bus wachten bij een bushokje langs de snelweg. Helaas zoefde alle bussen in de richting van Piriapolis ons voorbij. Voor de zekerheid vroeg Karina toch maar aan iemand die ook op de bus stond te wachten of dit wel de goede lokatie was. Het bleek inderdaad de goede lokatie te zijn, maar de man vertelde dat het een soort lotterij was om de juiste bus aan te houden. Het is namelijke vrijwel onmogelijk om de bestemming van de bus te lezen voordat het te laat is om de bus aan te houden en al helemaal niet of het een directe bus is of een bus die stopt in Atlantida. Ongevraagt probeerde de man alle bussen die in de richting van Piriaplos gingen aan te houden voor ons, wat erg aardig was. Na een tijdje was het uiteindelijk gelukt een bus aan te houden, maar helaas moesten we weer staan. Later lukte het gelukkig om een zitplaats te bemachtigen.
Na aangekomen te zijn in de busterminal van Piriapolos gingen we opzoek naar het hostel of hotel. Er waren zat hotel te vinden maar de prijzen waren fors. Uiteindelijk vonden we een 2 sterren hotel op de boulevard, wat waarschijnlijk het duurste hotel was waar we verbleven deze vakantie.
In Piriapolis begint de kust meer oceaankust te worden. De golven zijn er hoger en water helderder. We vonden Piriapolis een erg mooi stadje, het is een echte toeristische trekpleister met mooie stranden aan de boulevard. De stranden waren alleen vrij klein. De prijzen voor huizen en land zijn hier een stuk hoger dan aan de Costa de Oro. We hebben hier verder niet gezocht naar huizen of land.
Het hotel bleek niet al te best te zijn, ondanks de hogere prijs. Het warme water bleek niet te werken, de tv stoorde, en in het bed kon je de planken onder het matras goed voelen. Het ontbijt bleek te bestaan uit aangebrande toast met boter en/of jam. Hoewel het hotel dus niet al te best was hebben we ons wel goed kunnen vermaken in Piriapolis.
Vanuit Pririapolis gingen we weer verder naar de stad Rocha in het departement Rocha.
Parque de la Plata & Atlantida
Vanuit El pinar namen we naar Atlantida, een stadje aan de Costa de Oro. In dit stadje waren voldoende hotels te vinden, maar allemaal aan de prijzige kant. Toevallig zagen we kantoor van een Inmobilaria (makelaar), waar we in eerste instantie binnen liepen om te vragen de korte termijn verhuur. De makelaar bleek wel wat te hebben, maar helaas niets met internet. Vervolgens hielp de makelaar ons met het vinden van een hotel in Parque de la Plata, een stadje dat tegen Atlantida aanligt. We hadden al eerder gezien dat huizen en land goedkoper was in Parque de la Plata.
Aangezien de we toch bij de makelaar waren meteen maar even gevraagt naar de beschikbare huizen en land. Er was een stuk land met een mini huisje beschikbaar voor 4.500 Dollar. De makelaar wilde ons dit graag later op de middag laten zien, dus daar gingen we mee akkoord. Het perceel was in Parque de la Plata Norte en zo'n 600 m2. 's Middags kwam de makelaar ons ophalen bij het hotel en reden we in zijn auto naar het betreffende perceel. Parque de la Plate Norte bleek aan de andere kant van de hoofdweg te liggen. Hoewel het gebied er niet heel slecht uitzag, was het duidelijk dat de rijkere mensen in het zuidelijke deel van het stadje woonde. Nadat we het huisje en het perceel gezien hadden reden we terug naar het hotel. Onderweg vroeg de makkelaar dat hij een huis voor 20.000 Dollar beschikbaar had in de buurt en of we dit ook wilde zien. Dat vonden we prima, dus daar gingen we ook naar toe. Dit huis bevond zich in het zuiden van Parque de la Plata. Het huis was niet al te groot en had slechts 1 verdieping, zoals de meeste huizen aldaar. Het huis stond op een perceel van ruim 500 m2. Van buiten af zag het huis er niet slecht uit, niets wat een likje verf niet kon oplossen. Binnen was het wat minder, aangezien de keuken en badkamer niet veel soeps waren. In Nederland zou men waarschijnlijk zeggen dat er geen keuken en badkamer aanwezig was.
Al met al gaven deze bezoeken weer wat meer een idee wat er in lagere prijs categorieën te koop was. Overigens hebben we wel betere aanbiedingen kwa prijs en kwaliteit gezien, maar deze hebben we helaas niet kunnen bezoeken omdat we maar zeer kort in elk stadje waren of omdat deze al verkocht waren toen we aankwamen.
Atlantida zag er op zich wel goed uit maar was een stuk prijziger dan Parque de la Plata wat er wat minder uit zag. In Parque de la Plata zijn namelijk alleen de hoofdwegen verhard, wat meteen al een mindere indruk geeft. Overigens zijn de stranden hier nog steeds aan de Rio de la Plata en niet de volle ocean.
We verbleven in het hotel Ramblant, wat niet verrassend aan de ramblant gevestigd was. De ramblant is in Uruguay de kustweg of boulevard. In dit geval was het een kustweg langs het strand. Het hotel was in orde maar alles zag er vrij oud uit. Later bleek de tv het niet goed te doen, maar dat lag volgens het hotel aan een gebroken kabel voor de kabel tv.
Aangezien de we toch bij de makelaar waren meteen maar even gevraagt naar de beschikbare huizen en land. Er was een stuk land met een mini huisje beschikbaar voor 4.500 Dollar. De makelaar wilde ons dit graag later op de middag laten zien, dus daar gingen we mee akkoord. Het perceel was in Parque de la Plata Norte en zo'n 600 m2. 's Middags kwam de makelaar ons ophalen bij het hotel en reden we in zijn auto naar het betreffende perceel. Parque de la Plate Norte bleek aan de andere kant van de hoofdweg te liggen. Hoewel het gebied er niet heel slecht uitzag, was het duidelijk dat de rijkere mensen in het zuidelijke deel van het stadje woonde. Nadat we het huisje en het perceel gezien hadden reden we terug naar het hotel. Onderweg vroeg de makkelaar dat hij een huis voor 20.000 Dollar beschikbaar had in de buurt en of we dit ook wilde zien. Dat vonden we prima, dus daar gingen we ook naar toe. Dit huis bevond zich in het zuiden van Parque de la Plata. Het huis was niet al te groot en had slechts 1 verdieping, zoals de meeste huizen aldaar. Het huis stond op een perceel van ruim 500 m2. Van buiten af zag het huis er niet slecht uit, niets wat een likje verf niet kon oplossen. Binnen was het wat minder, aangezien de keuken en badkamer niet veel soeps waren. In Nederland zou men waarschijnlijk zeggen dat er geen keuken en badkamer aanwezig was.
Al met al gaven deze bezoeken weer wat meer een idee wat er in lagere prijs categorieën te koop was. Overigens hebben we wel betere aanbiedingen kwa prijs en kwaliteit gezien, maar deze hebben we helaas niet kunnen bezoeken omdat we maar zeer kort in elk stadje waren of omdat deze al verkocht waren toen we aankwamen.
Atlantida zag er op zich wel goed uit maar was een stuk prijziger dan Parque de la Plata wat er wat minder uit zag. In Parque de la Plata zijn namelijk alleen de hoofdwegen verhard, wat meteen al een mindere indruk geeft. Overigens zijn de stranden hier nog steeds aan de Rio de la Plata en niet de volle ocean.
We verbleven in het hotel Ramblant, wat niet verrassend aan de ramblant gevestigd was. De ramblant is in Uruguay de kustweg of boulevard. In dit geval was het een kustweg langs het strand. Het hotel was in orde maar alles zag er vrij oud uit. Later bleek de tv het niet goed te doen, maar dat lag volgens het hotel aan een gebroken kabel voor de kabel tv.
woensdag 15 april 2009
El Pinar
Vanuit Montevideo reisde we verder naar El Pinar, een klein plaatsje aan de Costa de Oro (goudkust). Het was erg druk in de bus en moesten staan in de bus. Gelukkig is El Pinar slechts 15 minuten van Montevideo dus staan was wel te doen. Het plaatsje El Pinar viel wel een beetje tegen. Behalve de hoofdweg waren er amper wegen verhard en de hoofdweg was ook al niet zo best.
Eenmaal aangekomen in het centrum van El Pinar bleek er in het centrum geen hotel of hostel te zijn. Het centrum vinden was overigens ook al niet zo gemakkelijk vanuit de bus, maar met de hulp van medepassagiers was dat toch gelukt. De bewoners van El Pinar waren heel behulpzaam met het vinden van een verblijfplaats voor de nacht, wat uiteindelijk een appartement werd. Appartement betekend in dit geval overigens niet een flat, want het was op de begane grond en dat was ook de enige verdieping.
Het appartement was erg groot, er konden makkelijk 6 mensen in verblijven, maar het was niet duur. Helaas rook het er niet zo fris en was het er ook niet echt schoon, we accepteerde toch maar omdat het al donker was en niet gemakkelijk was om iets anders te vinden. Het was ook maar 1 dag, de pannen en het servies goed hebben we maar niet aangeraakt want dat was erg smerig. De volgende dag bleek de ligging van het appartement wel mooi te zijn, het terein grenst aan de rivier met een strandje en het zag er mooi uit.
Net voor het vertrek uit El Pinar liepen we nog even binnen bij een plaatselijke makkelaar. De makkelaar had niet veel interresante objecten en het stadje/dorp vonden we ook niet echt mooi. De makelaar vertelde ons ook dat de prijzen het laatste jaar omhoog gegaan waren omdat banken hypotheken in het gebied begonnen aan te bieden. Vervolgens namen we de bus naar Atlantida en Parque de la Plata, bij een bushokje langs de snelweg. El Pinar beschik niet over een busterminal.
Eenmaal aangekomen in het centrum van El Pinar bleek er in het centrum geen hotel of hostel te zijn. Het centrum vinden was overigens ook al niet zo gemakkelijk vanuit de bus, maar met de hulp van medepassagiers was dat toch gelukt. De bewoners van El Pinar waren heel behulpzaam met het vinden van een verblijfplaats voor de nacht, wat uiteindelijk een appartement werd. Appartement betekend in dit geval overigens niet een flat, want het was op de begane grond en dat was ook de enige verdieping.
Het appartement was erg groot, er konden makkelijk 6 mensen in verblijven, maar het was niet duur. Helaas rook het er niet zo fris en was het er ook niet echt schoon, we accepteerde toch maar omdat het al donker was en niet gemakkelijk was om iets anders te vinden. Het was ook maar 1 dag, de pannen en het servies goed hebben we maar niet aangeraakt want dat was erg smerig. De volgende dag bleek de ligging van het appartement wel mooi te zijn, het terein grenst aan de rivier met een strandje en het zag er mooi uit.
Net voor het vertrek uit El Pinar liepen we nog even binnen bij een plaatselijke makkelaar. De makkelaar had niet veel interresante objecten en het stadje/dorp vonden we ook niet echt mooi. De makelaar vertelde ons ook dat de prijzen het laatste jaar omhoog gegaan waren omdat banken hypotheken in het gebied begonnen aan te bieden. Vervolgens namen we de bus naar Atlantida en Parque de la Plata, bij een bushokje langs de snelweg. El Pinar beschik niet over een busterminal.
Montevideo
Vanuit de busterminal van San Jose de Mayo konden we gemakkelijk een bus nemen naar Montevideo. In Montevideo verbleven we bij Maria, een kennis van Karina. Maria en Karina hadden elkaar vorig jaar leren kennen in Machu Picchu. Aangezien Maria in Montevideo woont had Karina haar gevraagt of ze een hotel of hostal kon aanraden. Maria antwoorde daarop dat haar zoon voor langere tijd in Nieuw Zeeland verbleef en dat ze dus een kamer over had die we konden gebruiken. Hieruit blijkt ook weer hoe vriendelijk en gastvrij mensen hier zijn, aangezien Karina en Maria elkaar maar enkele dagen gezien hadden in Machu Picchu.
Maria woont in de wijk Malvin van Montevideo en het huis bleek slechst 1 blok van het strand te zijn. Overigens ben je bijna overal in de stad redelijk dicht bij het strand, aangezien er erg veel stranden te vinden zijn. Het zijn echter stranden aan de Rio de la Plata en niet echt de ocean. Dit is vooral te zien aan de kalme golfslag, verder ziet er uit als zee strand. Het water is wel water minder helder als op de ocean stranden maar daar kwamen we pas later op onze reis achter.
We verbleven 2 nachten in Montevideo waar vooral de vele stranden erg mooi zijn. Montevideo is wat dat betreft heel anders dan Buenos Aires, waar geen mooie stranden in de stad te vinden zijn. Verder zijn de mensen in Uruguay veel minder consumptie gericht dan in Buenos Aires. Men koop alleen iets nieuws als het oude kapot is en dan ook echt kappot.
Overigens is de criminaliteit in Montevideo een stuk groter, er vinden veel inbraken plaats. Persoonlijk geweld komt echter niet veel voor. Maria vertelde dat er bij haar enkele weken voor ons bezoek ingebroken was in haar huis. Wat me wel verbaasde is de sloten die men gebruikt om het huis af te sluiten. Hier gebruiken ze nog de dikkere sleutels, wat het volgens mij niet al te moeilijk maakt om het slot zonder sleutel te openen.
Maria woont in de wijk Malvin van Montevideo en het huis bleek slechst 1 blok van het strand te zijn. Overigens ben je bijna overal in de stad redelijk dicht bij het strand, aangezien er erg veel stranden te vinden zijn. Het zijn echter stranden aan de Rio de la Plata en niet echt de ocean. Dit is vooral te zien aan de kalme golfslag, verder ziet er uit als zee strand. Het water is wel water minder helder als op de ocean stranden maar daar kwamen we pas later op onze reis achter.
We verbleven 2 nachten in Montevideo waar vooral de vele stranden erg mooi zijn. Montevideo is wat dat betreft heel anders dan Buenos Aires, waar geen mooie stranden in de stad te vinden zijn. Verder zijn de mensen in Uruguay veel minder consumptie gericht dan in Buenos Aires. Men koop alleen iets nieuws als het oude kapot is en dan ook echt kappot.
Overigens is de criminaliteit in Montevideo een stuk groter, er vinden veel inbraken plaats. Persoonlijk geweld komt echter niet veel voor. Maria vertelde dat er bij haar enkele weken voor ons bezoek ingebroken was in haar huis. Wat me wel verbaasde is de sloten die men gebruikt om het huis af te sluiten. Hier gebruiken ze nog de dikkere sleutels, wat het volgens mij niet al te moeilijk maakt om het slot zonder sleutel te openen.
zondag 12 april 2009
San Jose de Mayo
Ongeveer halverwege tussen Colonia en Montevideo is het stadje San Jose te vinden. Vanuit de bus terminal in Colonia bleken geen bussen direct naar San Jose te vertrekken. De bussen naar Montevideo bleken niet door het stadje te rijden en we moesten dus onderweg overstappen. Het overstappen bleek bij een bushokje langs de snelweg te moeten, bij de afslag naar San Jose. We moesten wel even de snelweg oversteken, en dat zonder brug of tunnel. Het bleek gelukkig niet zo moelijk te zijn, aangezien de snelweg niet zo druk is als in Nederland.
Gelukkig zijn de mensen hier erg vriendelijk en behulpzaam, anders zou het niet gemakkelijk geweest zijn om de weg in het bussysteem te vinden. Het scheelt natuurlijk ook dat Karina vloeiend Spaans spreekt, want voor mij valt het niet mee om de mensen hier te verstaan. De mensen spreken hier veel sneller dan in Lima en sommige klanken spreken ze anders uit. In sommige gevallen heeft Karina zelfs moeite ze te verstaan.
We verbleven slechts 1 nacht in San Jose en hadden niets van te voren geboekt. Het eerste hostal dat we vonden bleek een kamer beschikbaar te hebben. Voor we de kamer accepteerde toch maar eerst gevraagt of we het mochten zien. Op zich was de kamer in orde maar had geen eigen badkamer, dus wilde we algemene badkamers ook graag zien. Toen we die zagen gingen we weer snel op zoek naar een andere verbijfsplaats. De douche was een buis uit de muur waar water uit kwam en de toilet bleek een gat in de grond te zijn. Het was ook niet bepaald schoon te noemen. Gelukkig vonden we met behulp van de dorpsbewoners vrij snel Hotel Centrum, een erg mooi hotel. Hoewel het eerste hostel goedkoper was, bleek het hotel ook niet zo duur te zijn. Voor 30 euro per nacht konden we er verbijven. Tot nog toe was dit het mooiste hotel waarin we hier verbleven hebben. Alles in dit hotel zag er splinter nieuw uit en als was luxe afgewerkt. De man van de receptie van het hotel was erg behulpzaam met het geven van alle informatie die we maar nodig hadden. Deze man leek er overigens 24 uur per dag te werken, al de tijd dat we er waren was hij aanwezig. Misschien was hij de eigennaar van het hotel.
San Jose bleek een leuk standje te zijn, maar is niet erg groot. In San Jose wonen slechts 36 duizend mensen volgens Wikipedia. De veiliheid leek wel in orde te zijn, aangezien de bewoners van dit standje hun fietsen op straat achterlieten zonder ze op slot te zetten.
De volgende dag gingen we vanuit de bus terminal van San Jose weer verder naar Montevideo.
--> Foto's volgen nog...
Gelukkig zijn de mensen hier erg vriendelijk en behulpzaam, anders zou het niet gemakkelijk geweest zijn om de weg in het bussysteem te vinden. Het scheelt natuurlijk ook dat Karina vloeiend Spaans spreekt, want voor mij valt het niet mee om de mensen hier te verstaan. De mensen spreken hier veel sneller dan in Lima en sommige klanken spreken ze anders uit. In sommige gevallen heeft Karina zelfs moeite ze te verstaan.
We verbleven slechts 1 nacht in San Jose en hadden niets van te voren geboekt. Het eerste hostal dat we vonden bleek een kamer beschikbaar te hebben. Voor we de kamer accepteerde toch maar eerst gevraagt of we het mochten zien. Op zich was de kamer in orde maar had geen eigen badkamer, dus wilde we algemene badkamers ook graag zien. Toen we die zagen gingen we weer snel op zoek naar een andere verbijfsplaats. De douche was een buis uit de muur waar water uit kwam en de toilet bleek een gat in de grond te zijn. Het was ook niet bepaald schoon te noemen. Gelukkig vonden we met behulp van de dorpsbewoners vrij snel Hotel Centrum, een erg mooi hotel. Hoewel het eerste hostel goedkoper was, bleek het hotel ook niet zo duur te zijn. Voor 30 euro per nacht konden we er verbijven. Tot nog toe was dit het mooiste hotel waarin we hier verbleven hebben. Alles in dit hotel zag er splinter nieuw uit en als was luxe afgewerkt. De man van de receptie van het hotel was erg behulpzaam met het geven van alle informatie die we maar nodig hadden. Deze man leek er overigens 24 uur per dag te werken, al de tijd dat we er waren was hij aanwezig. Misschien was hij de eigennaar van het hotel.
San Jose bleek een leuk standje te zijn, maar is niet erg groot. In San Jose wonen slechts 36 duizend mensen volgens Wikipedia. De veiliheid leek wel in orde te zijn, aangezien de bewoners van dit standje hun fietsen op straat achterlieten zonder ze op slot te zetten.
De volgende dag gingen we vanuit de bus terminal van San Jose weer verder naar Montevideo.
--> Foto's volgen nog...
zaterdag 11 april 2009
Colonia del Sacramento
Het is al weer bijna een week geleden dat we in Colonia aankwamen, maar de toegang tot internet was niet overal mogelijk. Colonia is een historische stad die ter hoogte van Buenes Aires ligt, aan de andere kant van de Rio de la Plata. Het historisch centrum staat op de UNESCO lijst voor wereld erfgoed.
Wij verbleven in een Bed & Breakfast genaamd Casa las Pinas, vlak bij het historisch centrum gelegen. Het historische gebied van Colonia is niet zo groot, dus we konden het gemakkelijk te voet verkennen. Helaas was nog niet alles in Colonia opgeknapt, maar de opgeknapte panden zien er erg mooi uit. Het Casa las Pinas was in orde, al zag alles er oud uit in de kamers. Na 2 nachten in Colonia zijn we verder gegaan naar San Jose de Mayo, een stadje gelegen tussen Colonia en Montevideo.
Wij verbleven in een Bed & Breakfast genaamd Casa las Pinas, vlak bij het historisch centrum gelegen. Het historische gebied van Colonia is niet zo groot, dus we konden het gemakkelijk te voet verkennen. Helaas was nog niet alles in Colonia opgeknapt, maar de opgeknapte panden zien er erg mooi uit. Het Casa las Pinas was in orde, al zag alles er oud uit in de kamers. Na 2 nachten in Colonia zijn we verder gegaan naar San Jose de Mayo, een stadje gelegen tussen Colonia en Montevideo.
zaterdag 4 april 2009
Buenos Aires
Afgelopen dinsdag avond zijn we aangekomen in Buenos Aires. We verbleven in hetzelfde hotel als vorig jaar, Hotel Europa. Helaas was de kamer dit keer niet zo goed als vorig jaar. Eerst wilde ze ons een kamer geven waar de wc tegenover de douche geplaatst was (zonder afscherming). Na vragen om een andere kamer kregen we echter een andere kamer die erg klein was, maar wel een fatsoenlijke badkamer had. Het hotel is niet duur, dus heel veel meer kun je niet verwachten he. Alles is wel altijd perfect schoon en het personeel herkend je (zelfs nog van vorig jaar). Ook is er altijd een porties die alleen mensen binnen laat die er horen te zijn en dat geeft wel een veilig gevoel.
In de dagen dat we in Buenos Aires waren hebben we vooral de winkels afgelopen zodat Karina inkopen kon doen. Kleding die ze weer kan verkopen in Lima. Op donderdag zijn we op de boot gestapt naar Colonia del Sacremento, Uruguay. Colonia ligt aan de andere kant van de rivier Rio de la Plata, de breedste rivier ter wereld. Met een normale boot duurd de oversteek 3 uur, maar we zijn met een catamaran boot gegaan en dat duurd maar 1 uur. We kamen 's avonds om een uur of 8 aan en toen moeten we nog opzoek naar een hostel... Uiteindelijk vonden we er 1 met nog vrije kamers.
In de dagen dat we in Buenos Aires waren hebben we vooral de winkels afgelopen zodat Karina inkopen kon doen. Kleding die ze weer kan verkopen in Lima. Op donderdag zijn we op de boot gestapt naar Colonia del Sacremento, Uruguay. Colonia ligt aan de andere kant van de rivier Rio de la Plata, de breedste rivier ter wereld. Met een normale boot duurd de oversteek 3 uur, maar we zijn met een catamaran boot gegaan en dat duurd maar 1 uur. We kamen 's avonds om een uur of 8 aan en toen moeten we nog opzoek naar een hostel... Uiteindelijk vonden we er 1 met nog vrije kamers.
Abonneren op:
Posts (Atom)