Enige tijd geleden kwam ik een aantal sites tegen waar op beweerd werd dat je in Peru in totaal 183 dagen per jaar kon verblijven op een toeristen visum. Voor mij zou dit natuurlijk een probleem zijn aangezien ik hier sinds januari ben. In juli verloopt mijn visum weer en moet ik het land verlaten. Als het verhaal van de 183 dagen waar zou zijn, zou dat betekenen dat ik Peru niet terug in kan. Dat zou vervelend zijn, want we willen zeker tot december in Peru blijven wonen. Daarna moeten we nog zien.
Gisteren zijn we hier bij immigratie en naturalisatie dienst geweest om na te gaan of het gene wat op internet te lezen is correct is. Er zijn namelijke verschillende dingen te vinden op internet en er schijnen recent een aantal dingen veranderd te zijn. Gelukkig verzekerde de informatie balie van de immigratie dienst ons dat er geen maximum aantal dagen per jaar is dat een toerist in Peru kan verblijven. Daarnaast hebben we nog wat geleerd, de maximale termijn van een toeristen visum is niet 90 dagen maar 180 dagen. Je moet hier echter zelf om vragen en je moet het juiste antwoord geven als ze vragen waarom je zoveel dagen nodig hebt. Dat antwoord bleek ook vrij simpel te zijn, gewoon zeggen dat je door het hele land wil reizen is al voldoende.
zaterdag 30 mei 2009
zaterdag 23 mei 2009
Honcopampa
Op de woensdag, de laatste dag, hadden we een excusie naar de archiologische ruines van Honcopampa. We hadden geluk dit keer, er waren slecht 4 mensen in totaal voor de excursie. Dat betekende dat we min of meer een prive excusie hadden. Toch goed dat we duurdere excursie hadden genomen anders was deze excursie mooi niet doorgegaan.
Onderweg was er al weer veel te zien, het landschap in de Andes is erg mooi. Helaas de huizen niet en daarnaast is de bereikbaarheid niet al te best. Hier wonen zit er dus niet in, maar het is wel mooi om te zien. Opvallend is ook hoeveel kleine akkers er op de berghellingen zijn. Alles wordt wel met de hand of behulp van dieren verbouwd, ik denk ook niet dat men op deze akkertjes met een traktor uit de voeten zouden kunnen als ze daar het geld voor hadden.
Het eerste doel van de excursie was een waterval gelegen bij een klein dorpje hoog in de bergen. Het was een eind lopen naar de waterval, maar het gebied was erg mooi.
Niet ver van de waterval zijn ook de ruines te vinden. Vergeleken met de ruines elders in Peru stellen deze niet zo veel voor. Volgens de gids is er zelfs nooit onderzoek gedaan naar deze ruines. Het zou dus best kunnen dat onder de grond nog veel meer ligt dan dat we nu boven de grond gezien hebben.
Vervolgens gingen we verder naar de termische baden van Chancos. We dachten eigenlijk dat dit warm water baden waren, maar het bleek een soort natuurlijk sauna te zijn. Het gebouw bestond voornamelijk uit een soort gebouwtjes voor grotten in de berg. In de groten was een plateau geplaatst waarop je gemakkelijker kon lopen en een bankje. De warmte kwam uit de natuurlijke bron achter in de grot.
Na de sauna hadden we nog net tijd om snel wat te eten in een lokaal restaurant. Hier kozen we er wel voor om in een restaurantje te eten en daarmee de overduidelijk arme bevolking te steunen. Het eten was niet heel duur en was goed te eten.
Onderweg was er al weer veel te zien, het landschap in de Andes is erg mooi. Helaas de huizen niet en daarnaast is de bereikbaarheid niet al te best. Hier wonen zit er dus niet in, maar het is wel mooi om te zien. Opvallend is ook hoeveel kleine akkers er op de berghellingen zijn. Alles wordt wel met de hand of behulp van dieren verbouwd, ik denk ook niet dat men op deze akkertjes met een traktor uit de voeten zouden kunnen als ze daar het geld voor hadden.
Het eerste doel van de excursie was een waterval gelegen bij een klein dorpje hoog in de bergen. Het was een eind lopen naar de waterval, maar het gebied was erg mooi.
Niet ver van de waterval zijn ook de ruines te vinden. Vergeleken met de ruines elders in Peru stellen deze niet zo veel voor. Volgens de gids is er zelfs nooit onderzoek gedaan naar deze ruines. Het zou dus best kunnen dat onder de grond nog veel meer ligt dan dat we nu boven de grond gezien hebben.
Vervolgens gingen we verder naar de termische baden van Chancos. We dachten eigenlijk dat dit warm water baden waren, maar het bleek een soort natuurlijk sauna te zijn. Het gebouw bestond voornamelijk uit een soort gebouwtjes voor grotten in de berg. In de groten was een plateau geplaatst waarop je gemakkelijker kon lopen en een bankje. De warmte kwam uit de natuurlijke bron achter in de grot.
Na de sauna hadden we nog net tijd om snel wat te eten in een lokaal restaurant. Hier kozen we er wel voor om in een restaurantje te eten en daarmee de overduidelijk arme bevolking te steunen. Het eten was niet heel duur en was goed te eten.
Chavin de Huantar
Op dinsdag hadden we een excursie naar Chavin de Huantar, waar een inka tempel te vinden is. Wederom deden we ook verschillende plaatsen onderweg aan.
Onze eerste stop was bij een meer in de bergen. Hier waren 2 hutjes waar vanalles verkocht werd te vinden en toiletten. We moesten nodig naar de toilet, anders waren we niet gegaan, want de toilet betrof niet meer dan een gat in de grond met een plank er over. Verder was het leuke onderbreking van de lange bus reis naar Chavin.
Onderweg kwamen we door een kleine tunnel, wat hier vrij bijzonder is. De wegen hoog in de bergen zijn over het algemeen niet eens verhard, tenzij er een mijn in de buurt is. Bij de uitgang van de tunnel is ook een beeld geplaatst op een rots.
Enige tijd later kwamen we Chavin aan. Als eerste bezochten we het plaatselijke museum om vervolgens door te gaan naar een restaurant voor de lunch. Wij kozen er echter voor om dit keer gewoon brood voor de lunch te eten en het restaurant over te slaan. Het voordeel hierbij was ook nog een dat we de tijd hadden om de plaze van het plaatsje te bekijken.
Vervolgens gingen we door naar locatie van de Inka tempel. De tempel is al in redelijk vervallen staat, maar er is toch nog wel veel te zien. Wat vooral opvalt is de precisie waarmee alles gebouwdt is. Alles is op de milimeter nauwkeurig vierkant of juist rond en alles staat precies in lijn. Tevens zijn alle gebouwen zonder sement gebouwd en staan ze toch al meer dan 800 jaar overeind. De tempel beschikt ook over een geavanceerd afwateringsysteem dat er voor zorgt dat de tempel niet overspoeld wordt met water. Het water wordt via tunnels onder het complex door afvoerd. Het water werd waarschijnlijk ook gebruikt tijdens ceremonies in de tempel.
Vervolgens gingen we weer terug naar Huaraz met het busje. Onderweg waren er wederom mooie berglandschappen te zien.
Onze eerste stop was bij een meer in de bergen. Hier waren 2 hutjes waar vanalles verkocht werd te vinden en toiletten. We moesten nodig naar de toilet, anders waren we niet gegaan, want de toilet betrof niet meer dan een gat in de grond met een plank er over. Verder was het leuke onderbreking van de lange bus reis naar Chavin.
Onderweg kwamen we door een kleine tunnel, wat hier vrij bijzonder is. De wegen hoog in de bergen zijn over het algemeen niet eens verhard, tenzij er een mijn in de buurt is. Bij de uitgang van de tunnel is ook een beeld geplaatst op een rots.
Enige tijd later kwamen we Chavin aan. Als eerste bezochten we het plaatselijke museum om vervolgens door te gaan naar een restaurant voor de lunch. Wij kozen er echter voor om dit keer gewoon brood voor de lunch te eten en het restaurant over te slaan. Het voordeel hierbij was ook nog een dat we de tijd hadden om de plaze van het plaatsje te bekijken.
Vervolgens gingen we door naar locatie van de Inka tempel. De tempel is al in redelijk vervallen staat, maar er is toch nog wel veel te zien. Wat vooral opvalt is de precisie waarmee alles gebouwdt is. Alles is op de milimeter nauwkeurig vierkant of juist rond en alles staat precies in lijn. Tevens zijn alle gebouwen zonder sement gebouwd en staan ze toch al meer dan 800 jaar overeind. De tempel beschikt ook over een geavanceerd afwateringsysteem dat er voor zorgt dat de tempel niet overspoeld wordt met water. Het water wordt via tunnels onder het complex door afvoerd. Het water werd waarschijnlijk ook gebruikt tijdens ceremonies in de tempel.
Vervolgens gingen we weer terug naar Huaraz met het busje. Onderweg waren er wederom mooie berglandschappen te zien.
Laguna de Llanganuco
De eerste tour op maandag had de hoofdbestemming Laguna de Llanganuco, maar onderweg deden we ook verschillende andere plaatsen aan. Dat is ook wel fijn, want het is een hele rit naar deze meren toe.
Als eerste deden we een klein plaatsje, waar we stopte op de local plaza (plein).
Vervolgens gingen we door naar de meren. De weg omhoog naar de op grote hoogte gelegen meren was niet zo best. De weg was onverhard en het was dus hobbelen naar boven over de smalle weg die met veel bochten en haarspeltbochten naar boven leed. De meren waren zeker de moeite waard, alleen jammer dat de tijd bij de meren nog redelijk bepert was. De blauw groene kleur van het water is heel apart en erg mooi.
Op de terug weg stopte we nog bij een toeristisch restaurant voor de lunch. Toeristisch betekend hier vooral duur. Tenminste duur voor hier, vergeleken met Nederland is het nog steeds goedkoop. De kwaliteit was in dit restaurant ook niet super, maar ja we hadden geen ander keuze.
Na de lunch gingen we weer verder en deden we nog een plek aan waar in de jaren 70 een compleet dorp vernietigd was tijdens een zeer krachtige aardbeving. Naast de schok van de aardbeving hebben lawines vanuit de omliggende bergen het dorp compleet met de grond gelijk gemaakt. Op deze plek is ook een begraafplaats te vinden die ontworpen is door een Zwitserse architect, deze was er echter al voor de aardbeving.
Als eerste deden we een klein plaatsje, waar we stopte op de local plaza (plein).
Vervolgens gingen we door naar de meren. De weg omhoog naar de op grote hoogte gelegen meren was niet zo best. De weg was onverhard en het was dus hobbelen naar boven over de smalle weg die met veel bochten en haarspeltbochten naar boven leed. De meren waren zeker de moeite waard, alleen jammer dat de tijd bij de meren nog redelijk bepert was. De blauw groene kleur van het water is heel apart en erg mooi.
Op de terug weg stopte we nog bij een toeristisch restaurant voor de lunch. Toeristisch betekend hier vooral duur. Tenminste duur voor hier, vergeleken met Nederland is het nog steeds goedkoop. De kwaliteit was in dit restaurant ook niet super, maar ja we hadden geen ander keuze.
Na de lunch gingen we weer verder en deden we nog een plek aan waar in de jaren 70 een compleet dorp vernietigd was tijdens een zeer krachtige aardbeving. Naast de schok van de aardbeving hebben lawines vanuit de omliggende bergen het dorp compleet met de grond gelijk gemaakt. Op deze plek is ook een begraafplaats te vinden die ontworpen is door een Zwitserse architect, deze was er echter al voor de aardbeving.
Huaraz
Na een lange reis van een uur of acht kwamen tegen de avond aan in Huaraz. Niet geheel toevallig stond daar een busje klaar om de mensen die nog hotel geboekt hadden langs de hotels te rijden. Dit busje is van een tour organisatie die eigendom is Cruz del Sur. Hoewel we wisten dat ze je alleen naar hotels brengen die commissie betalen aan de tour organisatie hebben we er toch maar gebruik van gemaakt voor het gemak. Overigens vertellen ze je natuurlijk niet dat er alleen hotels op hun lijstje staan die er voor betaald hebben. Na verschillende hotels gezien te hebben besloten we te verblijven in het eerste hotel dat we bezichtigd hadden, Residential N.G. Het hotel koste 60 soles (EUR 14,40) per nacht, dus dat was wel te doen.
Natuurlijk bood de tour organisatie ons ook meteen verschillende tours aan. Met vier tours in 3 dagen hadden we een druk programma, maar konden we ook veel zien. We hebben de tours dan ook maar meteen bij dezelfde organisatie geboekt. Later op de avond hadden we prijzen nog even gecontroleerd bij een andere organisatie en de prijzen waren een stuk lager. De volgende dag hebben we daar natuurlijk wat van gezegd, helaas konden we niet veel van de prijs afkrijgen. We besloten om toch de tours bij de duurdere organisatie te doen, omdat de service ook niet helemaal het zelfde is. De goedkopere organisatie werk met grote groepen van 20 tot 30 man en de duurdere met max. 15 man. Daarnaast worden de goedkopere tours geannuleerd als er niet voldoende mensen deelnemen. Dit laatste was bij Karina ook al een bekend fenomeen, vandaar dat we toch voor de duurdere tours gekozen hebben.
's Avonds hebben we nog wat rondgekeken in het centrum van Huaraz en daar ook gegeten. Vervolgens zijn we terug gegaan naar het hotel om de volgende dag weer op tijd op te staan voor de eerste tour, Laguna de Llanganuco.
Natuurlijk bood de tour organisatie ons ook meteen verschillende tours aan. Met vier tours in 3 dagen hadden we een druk programma, maar konden we ook veel zien. We hebben de tours dan ook maar meteen bij dezelfde organisatie geboekt. Later op de avond hadden we prijzen nog even gecontroleerd bij een andere organisatie en de prijzen waren een stuk lager. De volgende dag hebben we daar natuurlijk wat van gezegd, helaas konden we niet veel van de prijs afkrijgen. We besloten om toch de tours bij de duurdere organisatie te doen, omdat de service ook niet helemaal het zelfde is. De goedkopere organisatie werk met grote groepen van 20 tot 30 man en de duurdere met max. 15 man. Daarnaast worden de goedkopere tours geannuleerd als er niet voldoende mensen deelnemen. Dit laatste was bij Karina ook al een bekend fenomeen, vandaar dat we toch voor de duurdere tours gekozen hebben.
's Avonds hebben we nog wat rondgekeken in het centrum van Huaraz en daar ook gegeten. Vervolgens zijn we terug gegaan naar het hotel om de volgende dag weer op tijd op te staan voor de eerste tour, Laguna de Llanganuco.
De weg naar Huaraz
We zijn uiteindelijk zondag ochtend vertrokken, omdat er op zaterdag avond geen plaats was in de bus. We gingen dus op zondag ochtend met de stadsbus naar de bus terminal van Cruz del Sur. De busterminal van Cruz del Sur in Lima ziet er goed uit en er is voldoende beveiliging aanwezig om de meeste criminelen buiten de deur te houden. Dit schijnt wel anders te zijn in de busterminal waar verschillende busbedrijven gevestigd zijn. Cruz del Sur is dan ook iets duurder dan de andere bedrijven, maar de bussen zijn nieuw en bussen stoppen niet onderweg. Ze controleren dit zelfs via een GPS systeem in de bus. Het voordeel van niet stoppen is niet alleen tijdwinst, maar de kans op beroving onderweg is ook stukken kleiner.
Met de bus gingen we als eerste Lima uit, wat al een hele tijd duurde. Vervolgens gingen we langs de oceaan kust in noordelijke richting. Op dat stuk schijnen veel ongelukken te gebeuren, wat ik mij kan voorstellen aangezien de weg vlak langs een diepe afgrond loopt. Een hekje of vangrail vind men hier een overbodige luxe, dus ik kan me voorstellen dat er wel eens wat naar beneden valt. Overigens is er aan de andere kant van de weg ook geen uitwijk mogelijkheid, want dat is verticale rotswand. Vervolgens veranderde het landschap in een woestijn. Waar we verschillende dorpjes en stadjes passeerden, meestal in de buurt van een rivier.
Op een gegeven moment gingen we in oostelijke richting het binnenland in. Al snel kwamen in het berggebied van de Andes aan, wat inhield dat we flink de hoogte in gingen. Dit met behulp van veel smalle weggetjes en haarspeldbochten. Op zich was het hier wel mooi dat we overdag reisde vanwege de mooi uitzichten over de Andes. Je moet wel vertrouwen hebben in de buschauffeur, want ook hier gaat de bus vlak langs diepe afgronden. Zeker van boven in de dubbeldekker bus lijkt het net of de bus regelmatig op het randje van afgrond balanceert.
Met de bus gingen we als eerste Lima uit, wat al een hele tijd duurde. Vervolgens gingen we langs de oceaan kust in noordelijke richting. Op dat stuk schijnen veel ongelukken te gebeuren, wat ik mij kan voorstellen aangezien de weg vlak langs een diepe afgrond loopt. Een hekje of vangrail vind men hier een overbodige luxe, dus ik kan me voorstellen dat er wel eens wat naar beneden valt. Overigens is er aan de andere kant van de weg ook geen uitwijk mogelijkheid, want dat is verticale rotswand. Vervolgens veranderde het landschap in een woestijn. Waar we verschillende dorpjes en stadjes passeerden, meestal in de buurt van een rivier.
Op een gegeven moment gingen we in oostelijke richting het binnenland in. Al snel kwamen in het berggebied van de Andes aan, wat inhield dat we flink de hoogte in gingen. Dit met behulp van veel smalle weggetjes en haarspeldbochten. Op zich was het hier wel mooi dat we overdag reisde vanwege de mooi uitzichten over de Andes. Je moet wel vertrouwen hebben in de buschauffeur, want ook hier gaat de bus vlak langs diepe afgronden. Zeker van boven in de dubbeldekker bus lijkt het net of de bus regelmatig op het randje van afgrond balanceert.
vrijdag 15 mei 2009
Naar Huaraz
Zaterdagavond gaan we met de bus naar Huaraz, een stad in de Andes. Huaraz is hier zo'n 200 km vandaan, maar het zo'n 400 km over de weg. We gaan met de bus, dus het zal een lange reis worden. We blijven maar enkele dagen, woensdag gaan we weer terug.
zondag 3 mei 2009
Terug naar Lima
We hadden nog 1 dag over in Colonia omdat we vanuit Chuy in 1 ruk doorgereisd waren. Karina wilde nog graag naar Colonia Shopping, dus daar zijn we naar toe geweest. Het viel een beetje tegen want het was niet bepaald groot. Verder hebben we nog wat gewandeld en gegeten in Colonia. De volgende dag namen we de boot terug naar Buenos Aires, dit keer met Colonia Express. Dit bleek een kleinere boot te zijn dan van de concurrent Buquebus, maar het was ook iets goedkoper. Vijftigminuten later kwamen we aan in Buenos Aires, waar we met een taxi terug keerde naar hotel Europa.
In de laatste 2 dagen in Buenos Aires hebben we vooral weer veel winkels bezocht, waar Karina weer kleding kocht voor de verkoop in Peru. Ook hebben weer een paar gegeten in ons favorite chineese restaurant om de hoek van het hotel. Het eten is daar altijd goed en nog eens goedkoop ook, dus wat wil je nog meer.
Uiteindelijk was het tijd om terug te keren naar Lima. We moesten vroeg op, want onze vlucht was om 9:00 en je moet 3 uur van te voren aanwezig zijn. De vlucht met GOL was lang, want we vlogen via Santiago de Chili. Bij aankomst in Lima moesten we een taxi nemen naar huis, dus in de aankomsthal meteen maar onderhandelen met de taxi chaufeurs. De aanbiedingen begonnen bij 60 soles (we betaalde 35 om op het vliegveld te komen), na wat onderhandelen vonden we een taxi chaufeur voor 40 soles. We waren nog maar amper op weg echter en de chaufeur verhoogde de prijs naar 47,50, want wij moesten de tax betalen die hij moest betalen om het vliegveld binnen te rijden. Overigens had de passagier die hij op het vliegveld had afgezet waarschijnlijk die tax al betaald maar ja. Uiteindelijk hebben we in totaal 45 soles betaald om van het gezeur af te zijn. Welkom terug in Lima...
In de laatste 2 dagen in Buenos Aires hebben we vooral weer veel winkels bezocht, waar Karina weer kleding kocht voor de verkoop in Peru. Ook hebben weer een paar gegeten in ons favorite chineese restaurant om de hoek van het hotel. Het eten is daar altijd goed en nog eens goedkoop ook, dus wat wil je nog meer.
Uiteindelijk was het tijd om terug te keren naar Lima. We moesten vroeg op, want onze vlucht was om 9:00 en je moet 3 uur van te voren aanwezig zijn. De vlucht met GOL was lang, want we vlogen via Santiago de Chili. Bij aankomst in Lima moesten we een taxi nemen naar huis, dus in de aankomsthal meteen maar onderhandelen met de taxi chaufeurs. De aanbiedingen begonnen bij 60 soles (we betaalde 35 om op het vliegveld te komen), na wat onderhandelen vonden we een taxi chaufeur voor 40 soles. We waren nog maar amper op weg echter en de chaufeur verhoogde de prijs naar 47,50, want wij moesten de tax betalen die hij moest betalen om het vliegveld binnen te rijden. Overigens had de passagier die hij op het vliegveld had afgezet waarschijnlijk die tax al betaald maar ja. Uiteindelijk hebben we in totaal 45 soles betaald om van het gezeur af te zijn. Welkom terug in Lima...
Abonneren op:
Posts (Atom)