Het appartement

Na aankomst in Lima kwam mijn bagage al vrij snel van de band rollen en kon ik verder naar de imigratie. Gelukkig was het hier niet zo druk als het blijkbaar soms is, gezien de Eftelinghekjes. Ik was al vrij snel aan de beurt. Het grappige was dat de imigratie ambtenaar eerst vroeg of ik Spaans sprak, wat ik met nee beantwoorde, en hij vervolgens alle vragen toch in het Spaans stelde. Gelukkig geen moeilijke vragen en kon ik er in het Spaans redelijk uitkomen. Ik mocht in iedergeval doorlopen. Bij de douane moest iedereen op een knop drukken bij een soort van stoplicht. Als het stoplicht rood aangeeft wordt je bagage gecontroleerd, bij groen mag je doorlopen. Bij mij sprong het stoplicht op groen, wat wel zo makkelijk was. Vervolgens had ik Karina snel gevonden, het vliegveld Lima is niet zo groot. In iedergeval niet als het vergelijkt met Schiphol of Madrid. Vanaf het vliegveld namen we de taxi naar ons appartement. Bij aankomst was het appartement nog vrijwel leeg, maar in de afgelopen dagen hebben we al heel wat dingen gekocht en gekregen. Alleen de woonkamer is nu nog vrij leeg. Inmiddels is ook het internet, tv en de telefoon aangesloten en hebben we een echt bed om op te slapen (eerst alleen een matras).